Vormsel anno 2015

Wij vierden zaterdag feest! Leonie koos ervoor haar vormsel te doen, nu ze in het zesde leerjaar zit. Een feest met heel wat voorbereidingen! Ook door de vormeling zelf.

'Of ik ook dit keer zelf de outfit zou maken? ' werd me gevraagd nog vele maanden voordien. 'Dat zie ik wel zitten!' antwoordde ik automatisch. Maar opnieuw heb ik het wat onderschat. Ik wilde natuurlijk een outfit waarin de dochter zou stralen en dan leg je de lat telkens een beetje hoger. Ik deed mijn huiswerk vlijtig en zag al gauw dat er dit jaar heel feestelijke jurkjes in de winkels lagen. Mijn pinterestpagina groeide weer enkele weken gestaag.

Al een geluk dat ik niet op voorhand heb geweten dat de zoektocht niet van een leien dakje zou gaan. Zes stoffenwinkels en een stoffenspektakel later, zag ik het licht. Een bling bling staaltje meegebracht van Verkempinck had dan toch nog mijn hart veroverd. Nochtans was ik er twee dagen voordien wat ontgoocheld vertrokken, weer niets dat me kon bekoren. Maar toen het staaltje vanzelf verzeilde bij een écru lap, sprong mijn hart op. Dit moest het worden!

'Of Leonie graag heeft dat ik haar outfit zelf maak?' werd me gevraagd. 'Ja, eigenlijk nog steeds heel graag'. Ze gaf me bijna carte blanche maar had wel één uitgesproken wens. Ze wilde een manteltje.

Ik zocht wat inspiratie en tekende zelf een jurkje uit. Dat ging vlot. Er werd een proeftopje gemaakt. Al lang geleden, maar ik meen me te herinneren dat ik er heel weinig aan heb moeten veranderen. Zo'n proefversie is geen overbodige luxe, vooral omdat het een tweede keer alleen maar vlotter gaat.

Het bling bling stofje was een nieuwe ervaring. Pailletten bevestigd op een soort elastische kant. Maar de angst bleek overbodig. Je kan zo door de pailletjes heen stikken. Wel grappig, ik kreeg zaterdag van meerdere vrienden de vraag of ik dan al die schijfjes er zelf had opgenaaid ... al een geluk dat ik daar niet moest aan beginnen. Hoewel ik geen tijd durf te plakken op het aantal uurtjes dat ik nodig had om pailletjes te verwijderen op de naden en zoom.

Gelukkig vond ik het ideale patroon voor het manteltje van haar dromen zonder veel moeite. Het manteltje hield ik heel sober, geen zakjes, geen knopen en een écru voering.

 
De geschiedenis heeft zich weer herhaald. Pas op de laatste knip vond ik de moed om er nog een handtasje bij te maken. Nadat ik eerst nog even mijn hoop op Veritas had gevestigd, maar dat mocht niet zijn. Geen 'bronzen' handtasjes dit jaar. Na wat groepsoverleg hier thuis, stikte ik een restje van het sierlint voor het feestjurkje van vorig jaar mee. De ringen haalde ik van een oud tasje uit de kringloopwinkel, een heel handig systeem. Je nijpt deze gewoon op de stof. Vroeger hadden ze toch ook geniale oplossingen! Geen twijfel welk model, natuurlijk een Juliette! Want de 'Leonie' zou nu toch niet gematcht hebben.

En wat een geluk. We trokken dit jaar op familieweekend naar Zeeland. De ideale setting voor een fotoshoot. Nonkel Dirk was onmiddellijk bereid om deze opnieuw voor zijn rekening te nemen. Het werd een hele intensieve maar leuke ervaring. Leonie had er heel veel zin in. En het mag toch gezegd, mijn broer zette weer zijn beste beentje voor. Een dikke pluim! Bedankt broertje!

Kijk je nog even mee?

De MDH maakte van dit alles een herinnering voor vrienden en familie.

Een herinnering aan een hele mooie dag!

jurk: Pailletten op kant: Verkempinck, écru crêpe en voering: In den Beer

mantelstof: In den Beer

Sandalen: Torfs

Strik en oorringen: Veritas