Finally

Finally ...

Het blijft hangen, het rokje!

Het rokje dat als eerste stuk in het begin van het schooljaar van onder mijn naaimachine rolde ... Leonie wilde graag nog eens een rokje. Het moest een 'klokrokje' worden, zoals ze zelf omschreef. Want dat draagt men in het middelbaar. Dat had ze al gezien enkele dagen na de grote stap!

En ik had een klokrokje gezien in een Knippie in de bib en dan nog wel in haar maat. Alleen had ik al snel door dat het tekeningetje niet hetzelfde rokje voorstelde als het meisje op de foto aanhad. Ok, het meisje staat in een heel onhandige positie om een deftig beeld van het rokje te krijgen. En dat vind ik nu eens echt een pijnpunt bij een aantal van die tijdschriften. Met één foto moet je het doen, het liefst een alleraardigste foto, maar dan wel eentje waar je nauwelijks het kledingstuk te zien krijgt ... Heb je dat ook al ervaren?

Maar goed, ik wist het wel voor ik eraan begon. Dat het per definitie geen klokrokje was, dat had ik door aan de patroondelen die weer versmalden naar onderen. Noem het dus eerder een ballonrokje. Even overwoog ik het wijder te tekenen naar onderen. Uiteindelijk liet ik het zoals het was, dat zou vast ook wel mooi worden.

Ik had nog een couponnetje liggen met een luxe uitstraling, Wol - zijde stond er op het kaartje. En het rokje werd gemaakt.Onderweg bleek al dat het toch wel ruim zou vallen. Dus werd het versmald en aangepast aan haar nogal holle rug.
En toen was het af. Leonie was tevreden. Maar je zag het rokje zo naar beneden zakken. Tja, op die leeftijd groei je alleen maar in de lengte. Ik vermoed zelfs dat ze momenteel aan het versmallen is ... En dat ligt zeker niet aan haar eetlust.

Het rokje belandde in mijn naaimand voor bedenktijd. Gisteren werd het er terug uitgevist om in een kwartiertje te doen wat ik eigenlijk al lang bedacht had. Ik stikte aan beide zijden vanaf de zijnaad een elastiek tot aan de rits. En nu blijft het min of meer hangen. Met nog een beetje ruimte om te groeien.

En nu hebben wij nog een vraagje. In Torfs kregen we te horen dat je nu baskets moest dragen, zeker onder rokjes want dat is het helemaal. We kochten er met een beetje bling bling allure. De goede kousen, een bloesje ... maar toch kunnen we niet wennen aan het beeld.

Zijn we teveel verknocht aan laarzen? Ontbreekt er iets? Laat maar komen, jullie stijltips!

Stof: coupon wol-zijde van Penelope

Rokje: Knippie

Het buikgevoel

De laatste weken zijn de naai-vibes weer helemaal terug. Het kriebelt, het suddert en ik heb er weer helemaal zin in. Zo gaat dat bij mij. Soms heb ik weken (tot maanden) niet veel zin en dan is de goesting plots helemaal terug. Herkenbaar?
Enkele weken geleden maakte ik zonder veel nadenken deze sweater. Gewoon naaien, niet te lang twijfelen en doen! Naaien op het buikgevoel! Dit moet ik meer doen, dacht ik. En voila, deze week maakte ik een zwart truitje voor Leonie.

Er waren enkele patroontjes mogelijk. Het stoere cowboy-jasje kon ook gewoon een truitje zijn! En ideaal als restjesverwerking. Het laatste restje van deze jurkjes en nog een redelijke lap van dit truitje werden een praktisch truitje.

Geen ritsjes aan de mouwen, wel een klein splitje.

Korte versie of lange versie? Niet nadenken, gewoon lang dus!

Naaien in sneltempo, het grootste deel deed ik met de overlock.

Een haakje eraan en hop, deze meid kan weer buiten. Een zwart truitje is een heel welkome aanvulling in haar kleerkast! Voor haar verjaardag gingen we shoppen en was een zwart truitje het enige wat nog ontbrak. Geen verslag meer op deze blog van haar 'Paris slumber party', maar wel hier! Ga maar eens kijken, dat zou Leonie wel leuk vinden!

Gebaseerd op patroon 29 uit Knippie 4/2015

Mijn Polly-jas met een schapenvelletje

Onze eigenste naaijuf, die had een 'moeilijke' mededeling te doen einde schooljaar. 'Jullie zitten volgend jaar in de module regenkledij', was nu niet direct de module waar we op zaten te wachten. Er werd een beetje gemopperd, er werd een beetje gelachen. Ik opperde een regenhoedje te maken en vroeg me af of dat zou volstaan.
Het komt ook niet allemaal perfect uit voor mij. Vorig jaar module 'mantel', net enkele maanden nadat ik me er één had aangeschaft. Die gekochte mantel die het iets meer dan een jaar later al moest begeven, een uitgescheurde mouw ... daar valt niet veel meer aan te doen hé. En nu dus die regenkledij, opnieuw enkele maanden nadat ik me een hele degelijke van een goed merk heb aangeschaft. Ideaal voor op mijn fiets. Maar wel een zomerversie.

Toen de vorige La Maison Victor in de bus viel, ging ik overstag. Een Polly-jas, maar dan zou het wel een extra warme worden. De belijning kon me wel bekoren, ook de grote kap en vooral, het zag er een hele haalbare uit.

Het werd toch nog een werk van vele weken, vooral omdat ik er enkel in de naailes aan verder werkte. Ik veranderde een paar zaken. Ik koos ervoor de jas te voeren en dat was een goede beslissing. Echt, dat zou ik iedereen aanraden. De jas ging zoveel beter ogen eens de voering erin ging.
Omdat ik toch een verschil wilde maken met mijn soortgelijke gekochte jas, ging ik voor een dikkere voering van borg! Oh wat voelt dat lekker warm aan!

De jas zou niet erg ruim gezeten hebben als ik helemaal voor maatje 38 zou gegaan zijn. Onder de oksels ging er telkens 2 cm bij ( x 4 maakt dus 8 cm!) en dus ook de mouwen werden lichtjes breder gemaakt. Ideaal voor over een dikkere trui! Dat ik er dan een beetje als een bolletje zal uitzien, neem ik er maar bij ...

De jas werd ook een 7-tal cm verlengd. Ik was vooruitziend. Een iets langere jas kan echt wel nuttig zijn om langere truien te verstoppen.

En dan nog even over de fournituren. Dat is niet simpel hé. Ik had een gouden rits in gedachten, het werd een bronzen. Dan zouden er bronzen ringen in moeten, maar het werden gouden ... (Zie ik daar nu een vlek?)

De kids deden om beurten van fotograafje. De concurrentie lag hoog. Dus een hele reeks foto's om elk zijn eer te gunnen ;). Alleen jammer dat we iets later waren, het licht hé!

En nu heb ik een probleem, die truien worden steeds langer. Mijn laatste aankopen vragen om een nog langere jas. Wordt het maken of kopen ???

PS: Mocht je erover denken ook een Polly te gaan voeren, vergeet je dan niet het beleg bij te tekenen en knippen om de voering zoals het hoort in te krijgen! Ik wil dat voor de geïnteresseerden altijd uitleggen hoor.

PS II: Ben je eens in de buurt, dan is dit jonge provinciaal domein 'De Bergelen' een echte aanrader. Onze kinderen hebben er elk hun geboorteboom en nu er ook een splinternieuwe speeltuin is, gaan we er nog vaker even uitwaaien.

Buitenstof: MDN bij Mon Depot

Binnenstof: Stoffenspektakel (meegebracht door de naaivriendin. Thanks Greet!

Rits en koordje: Trifolium (Wervik)

Ringen: Veritas

Love blue boys

Als eeuwige twijfelaar stond het naaien al vele weken op een laag pitje. Om de eenvoudige reden dat het radertje in het hoofd alle tijd te spenderen had (heeft) aan andere beslissingen hier thuis. Beslissingen over een meer definitieve inrichting van ons huis.

En dan heb je plots zo'n dag waarin je het niet meer kan houden, er moet iets geproduceerd worden. Liefst een snel-resultaat-project. Een project dat je al in de vingers hebt. Iets waar je voldoening aan zal hebben.

Het was zo'n dag waarop alles vanzelf in de plooi viel. Ik haalde het laatste stuk van een eens grote lap donkerblauwe sweaterstof van de stapel. Het eerste deel schoof ik door naar een naaivriendin die dringend op zoek was naar zo'n lap. Ze maakte er een meer dan toffe sweater uit voor de volwassen zoon. En het restje van haar project viel in mijn handen. Net genoeg voor een voorpandje. 

Inclusief enkele snippers van hier en daar ...

En met die snippers ging ik me uitleven. Een biesje hier ... een boordje daar ...

Ik beken, ik was zot content. Gelijk een klein kind. En dat voor een donkerblauwe sweater ... Feel good ... Die sweater ging de week nadien tientallen keren door mijn handen ... 

Je kan dat zot noemen. Of juist heel schoon ... content zijn met een minuscule verwezenlijking ... Met het stralende gezicht van de zoon, trots op zijn nieuwe 'cocoon'-trui! Blij met de super zachte binnenkant. 

En nu kan ik de foto's hier ook delen. Want daarvoor moet ik tegenwoordig ook wat geduld hebben. Die 10-jarige, die heeft wel het één en ander te doen. Is niet altijd thuis als ook het zonnetje van de partij is. 

Gisteren was de ideale dag. Een dagje met nog net enkele uurtjes zalige zon aan zee, een beetje shoppen met een jarige dochter en een avondje herenbasket in Oostende.

En dan gooi ik me nu bij het jong volk. Filmpje meepikken op de matrassen. En ik mag er nog steeds bij. Daar moet ik van profiteren!

Happy Birthday, Leonie! 

Ik gebruikte opnieuw het aangepaste Leonora-patroon uit LMV, waarvan ik de halsuitsnijding iets aanpas voor de kraag. Er zit al een volgende versie in mijn hoofd, misschien neem ik wel eens enkele foto's van het maakproces ;-).