Oeps, ik heb een nieuwe broek nodig!

Blunders, daar ken ik ook wel iets van. Maar blijkbaar zijn mijn hersenen zo getraind om deze al even snel te vergeten, want hier kon ik zo niet direct iets verzinnen.
Maar dat maakte ik vorige maandag goed. 't Zou goede beelden opgeleverd hebben voor die populaire filmpjes op youtube! Hoe kan een mens belachelijk op/over zijn fiets vallen? Wel, ik kan dat dus! Voor ik het wist, maakte ik nader kennis met de steentjes aan de oprit van vrienden van ons. Niet dat ik er direct mee kon lachen, want mijn benen zijn nog nooit zo geblutst geweest als nu.
En dat betekent toch zeker twee weken geen rokjes en shortjes.
Maar het had toch ook een voordeel. Nu moest ik toch dringend de laatste hand leggen aan de broek die ik twee weken voordien half in elkaar stak. Die avond hadden we nog bezoek en nee, ik kon dus geen jurk aan ...
Hoogdringendheid! 
Typisch vrouwen hé, er hangen natuurlijk nog broeken in mijn kast ;)

Het stofje is er eentje van Fragile, besteld bij Mon Depot. Ik zag er alleen een broek in. Misschien heb ik het verkeerd voor, maar voor een bloes is de print volgens mij net iets te fel. Ik moet zowat de laatste vrouw in Vlaanderen zijn die nog geen broek met print in haar kast had. Traumatische ervaringen met een opzichtige foto uit mijn jonge jaren, de tijd dat we leggings droegen met de meest opvallende prints. Ik weet niet of ik die foto nog heb, maar ik heb hem in ieder geval nog niet kunnen verdringen uit mijn herinneringen.
Staat hetzelfde lot me te wachten met deze?

Maar nu, op dit eigenste moment, ben ik er tevreden over! Mode hé, daar is toch iets mee, uiteindelijk vind je iets mooi (en dan opeens weer niet meer). De voedingsbodem voor de modeindustrie!

Ik was ook een beetje gemakzuchtig. Toen ik eens in een vlucht door de K ging, zat de lap in mijn handtas. Het is natuurlijk geen stofje waar je zomaar alles bij aantrekt. De lap passeerde razendsnel voorbij allerhande kledingstukken die 'oranje' waren. Dit topje was de perfecte match! En nog mooi ook. Snel beslist om niet zelf te maken, want een betere match zou ik toch niet vinden.

Echt een easy-peasy project! Ik nam gewoon de broek van deze jumpsuit over uit het stapeltje Burda's dat ik ondertussen verzameld heb. Mooi smal naar onderen, bovenaan nam ik op alle naden een beetje in naar de taille, vooraleer ik er een band met elastiek aan zette. Om een al te groot pof-effect te vermijden.

Maar nu weet ik niet zo goed wat erop te dragen. Een jeansjasje?

Bah, nee, niet mooi!

 

 

Mijn ecru vestje?

Misschien.

Of gewoon een bruin truitje?

Misschien ook.

Zeggen jullie maar. Wat vind je?

Vormsel anno 2015 III

En dan maakte ik nog een tweede jurk voor mezelf. Het eerste jurkje was geslaagd, maar het stofje dat ik op het stoffenspektakel in Leuven op de kop tikte, moest toch ook niet in de kast blijven liggen. Nadien zou ik dan wel beslissen welk jurkje het feestjurkje zou worden!
Ik denk dat het vooral de kleuren waren, die me de lap deden kopen. Een heel palet aan blauwtinten! Twee panelen en wat denkwerk had ik nodig. Want één zo'n paneel had ongeveer een hoogte van 83 cm. Dat is nu net niet hoog genoeg om een zedige jurk voor mij te maken.
Ik liet nogal snel mijn oog vallen op de Lisan jurk uit LMV herfst 2014, maar was niet helemaal overtuigd van het model zelf. De rok zou sowieso al anders moeten, want met de fotoprint zouden de ronde zomen niet goed komen. En de taillering, daar had ik toch ook mijn bedenkingen bij. Uiteindelijk gebruikte ik de twee pluspunten die me het meeste aantrokken, de mooie V-uitsnijding en de vlindermouwen. En versmolt dit op een patroon uit de knipmode. Eentje met ook twee grote troeven, een mooie rug (en meteen de ideale oplossing voor de beperkte hoogte) en de schuine oplopende taillenaden (waar ik al goede ervaringen mee had).

Nog één ingreep was nodig, ah ja, het moest toch een beetje zedig blijven hé. Ik voorzag aan het voorpand twee schuine schouderpassen om zo nog een 8-tal cm te winnen! En toen was de lengte van mijn jurk al meteen bepaald, zo'n 15 cm korter dan het oorspronkelijke patroon voorzag.

Ik had dan nog eens het geluk een proefversie te kunnen passen van een mede-cursiste in de naailes. Het leek me heel goed te zitten. Maar het ging uiteindelijk toch niet allemaal van een leien dakje. Ik knipte de onderste rugpanden verkeerd, denk aan die 15 cm die er niet bij moesten, de borstnepen moest toch nog wat korter en het zat ook niet meteen goed op mijn billen :(
Een mens moet al eens doorzetten, de nodige aanpassingen later begon het er al wat beter op de lijken en het grootste wonder bleek toch wel de voering te zijn. Eens gevoerd bleek het helemaal goed te komen!

Ra ra, wie mijn vorige posts aandachtig las, weet dat er hier iets niet helemaal klopt aan het plaatje!

Vormsel anno 2015 II

We bleven deze week nog wat nagenieten van het feest. En opruimen ook ;-)
Leonie leefde nog wat in hogere sferen. De foto's die ze verzamelde van haar vrienden en vriendinnen werden opgehangen in haar kamer (en mama kon stiekem even meegenieten van alle feestvierders in hun mooiste outfit)! Er moesten dringend een paar belangrijke beslissingen genomen worden door onze oudste en nee, dat kon geen dag langer duren. De fiets is in aantocht en die langverwachte gsm is gearriveerd. Belangrijk belangrijk belangrijk ...
En er bleven nog een paar foto's op het fototoestel van de meevierende zus. Het moge duidelijk geweest zijn in mijn vorige post. Ik denk dat ik zowat de hele stoffencollectie van lente/zomer 2015 voor mijn neus heb zien passeren. Al bij mijn eerste zet naar DE stoffencombinatie zag ik bij Penelope in Menen een eerder klassiek meisjesstofje met een boordtekening in de etalage hangen. De meisjestekeningen veroverden meteen mijn hart. Tijdens het maken van de jurk, droomde ik voortdurend van ijsjes - terrasjes - zomer -zonnebrillen. Toeme, het blijft nog steeds vooral dromen hé. Laat dat weertje nu eens zomers worden, PLEASE!

Het werd dus een 'Emma en Mona'-jurkje, hoewel ik het patroon wel uit de Burda haalde, maar dat gewoon omdat de plooien voor de rok daar al 'berekend' werden. Met mouwflapjes, dat zag je hier al eerder en er komt er binnenkort nog eentje aan!

 

Ik moet iets opbiechten. Het jurkje was begin februari al helemaal klaar. De onderrok met tule moest wachten tot de late uurtjes de avond voor het feest. Soms vertoon ik wel eens uitstelgedrag ...

De rits ging in de zijnaad, kwestie van de print zo weinig mogelijk de verknippen. Wat ik me ook nog herinner, Ann liet me maar 80 cm kopen, dat zou voldoende zijn. Dat was het ook, maar toch wel heel nipt!

Geen zelfgemaakte jasje, zoals ik nog even had gedacht. Wel een truitje uit de communiecollectie van de JBC. Een beetje stress en dus geen goeie foto's als gevolg.

En zie, met zijn drietjes, klaar om te vertrekken. Durf het hier bijna niet te schrijven ... ja, je ziet het goed, Matteo kreeg geen zelfgemaakte outfit ... Het kwam er gewoon niet van.

Speelproof! De rok valt een beetje lang uit, vind ik. Groeien is dus toegestaan ;-)

Vormsel anno 2015

Wij vierden zaterdag feest! Leonie koos ervoor haar vormsel te doen, nu ze in het zesde leerjaar zit. Een feest met heel wat voorbereidingen! Ook door de vormeling zelf.

'Of ik ook dit keer zelf de outfit zou maken? ' werd me gevraagd nog vele maanden voordien. 'Dat zie ik wel zitten!' antwoordde ik automatisch. Maar opnieuw heb ik het wat onderschat. Ik wilde natuurlijk een outfit waarin de dochter zou stralen en dan leg je de lat telkens een beetje hoger. Ik deed mijn huiswerk vlijtig en zag al gauw dat er dit jaar heel feestelijke jurkjes in de winkels lagen. Mijn pinterestpagina groeide weer enkele weken gestaag.

Al een geluk dat ik niet op voorhand heb geweten dat de zoektocht niet van een leien dakje zou gaan. Zes stoffenwinkels en een stoffenspektakel later, zag ik het licht. Een bling bling staaltje meegebracht van Verkempinck had dan toch nog mijn hart veroverd. Nochtans was ik er twee dagen voordien wat ontgoocheld vertrokken, weer niets dat me kon bekoren. Maar toen het staaltje vanzelf verzeilde bij een écru lap, sprong mijn hart op. Dit moest het worden!

'Of Leonie graag heeft dat ik haar outfit zelf maak?' werd me gevraagd. 'Ja, eigenlijk nog steeds heel graag'. Ze gaf me bijna carte blanche maar had wel één uitgesproken wens. Ze wilde een manteltje.

Ik zocht wat inspiratie en tekende zelf een jurkje uit. Dat ging vlot. Er werd een proeftopje gemaakt. Al lang geleden, maar ik meen me te herinneren dat ik er heel weinig aan heb moeten veranderen. Zo'n proefversie is geen overbodige luxe, vooral omdat het een tweede keer alleen maar vlotter gaat.

Het bling bling stofje was een nieuwe ervaring. Pailletten bevestigd op een soort elastische kant. Maar de angst bleek overbodig. Je kan zo door de pailletjes heen stikken. Wel grappig, ik kreeg zaterdag van meerdere vrienden de vraag of ik dan al die schijfjes er zelf had opgenaaid ... al een geluk dat ik daar niet moest aan beginnen. Hoewel ik geen tijd durf te plakken op het aantal uurtjes dat ik nodig had om pailletjes te verwijderen op de naden en zoom.

Gelukkig vond ik het ideale patroon voor het manteltje van haar dromen zonder veel moeite. Het manteltje hield ik heel sober, geen zakjes, geen knopen en een écru voering.

 
De geschiedenis heeft zich weer herhaald. Pas op de laatste knip vond ik de moed om er nog een handtasje bij te maken. Nadat ik eerst nog even mijn hoop op Veritas had gevestigd, maar dat mocht niet zijn. Geen 'bronzen' handtasjes dit jaar. Na wat groepsoverleg hier thuis, stikte ik een restje van het sierlint voor het feestjurkje van vorig jaar mee. De ringen haalde ik van een oud tasje uit de kringloopwinkel, een heel handig systeem. Je nijpt deze gewoon op de stof. Vroeger hadden ze toch ook geniale oplossingen! Geen twijfel welk model, natuurlijk een Juliette! Want de 'Leonie' zou nu toch niet gematcht hebben.

En wat een geluk. We trokken dit jaar op familieweekend naar Zeeland. De ideale setting voor een fotoshoot. Nonkel Dirk was onmiddellijk bereid om deze opnieuw voor zijn rekening te nemen. Het werd een hele intensieve maar leuke ervaring. Leonie had er heel veel zin in. En het mag toch gezegd, mijn broer zette weer zijn beste beentje voor. Een dikke pluim! Bedankt broertje!

Kijk je nog even mee?

De MDH maakte van dit alles een herinnering voor vrienden en familie.

Een herinnering aan een hele mooie dag!

jurk: Pailletten op kant: Verkempinck, écru crêpe en voering: In den Beer

mantelstof: In den Beer

Sandalen: Torfs

Strik en oorringen: Veritas

Light blue

Vestimentair zijn we er (net niet) klaar voor. We kunnen nu wel beginnen aftellen naar ons volgende communiefeest. Dat de tijd snel gaat, dat heb ik nu geweten. Nog maar enkele maanden ervoor vierden we de eerste communie van Lucia, enkele maanden later konden we alweer beginnen brainstormen voor het vormsel van Leonie.

Niet moeilijk doen, dat zou mijn leuze worden. Op dit modelletje was ik op slag verliefd. Dat het toen nog maar augustus was, gaf me een geruststellend gevoel. Ik zou er in ieder geval voor mezelf wel snel klaar mee zijn!

Het model bleef in mijn hoofd hangen! Het mocht dit keer ook wel weer gewoon een jurk worden.
Ik kon maar niet beslissen welke kleur het zou worden. Uiteindelijk bestelde ik een lichtblauw stofje met zijde bij Mon Depot.

Een superleuk stuk om te maken. Puzzelen met patroondelen en stof, dat kan leuk worden ... en nee, eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Vooral niet omdat het model me onmiddellijk heel goed zat.

En toch ook een tegenvaller, het model kwam niet helemaal tot zijn recht in dit stofje. Niets te zien van de versnijdingen die ik juist zo leuk vond. Even balen. En oplossingen zoeken!
Ik bestikte de lijnen met een dubbel sierstiksel in écru. Nadat ik op een lapje ook nog blauw, zilver en goud had geprobeerd.

Het zou zeker goed geweest zijn. En dat was al een geruststelling. Want het belangrijkste project eiste nadien al mijn aandacht op.

Maar het is het niet geworden. Het werd dan maar mijn moederdagjurk! Het werd een mooie dag, ontroerd door de hele mooie werkjes van de kinderen en de vele kusjes en prachtige tekstjes.
 

Met een écru jasje kleed het wel mooi af, maar dat moet nu nog even in de kast blijven. Ik denk dat ik nog eens op zoek ga naar een écru smal riempje. Wat denken jullie?

Nog 6 nachten slapen en eentje minder om nog heel wat te ondernemen. STRESSSSS mag nu beginnen komen ;-)   (maar zonder zal het ongetwijfeld ook wel goed komen).