kabels II give-away!

Hè, hè, het lijkt hier aardig stil de laatste weken ... Een beetje een hectische werkperiode is daar de oorzaak van, maar toch vond ik nog af en toe de tijd om wat te maken! Wordt vervolgd dus.
Enkele weken terug vond ik de liefde voor het breien en haken terug. En het mag gezegd, het bevalt me wel. Gezelligheid troef in winterse periodes, die tikkende naalden. Maar vooral een werkje dat je voor even kan vastnemen en terug weg leggen! Gewoon, in de zetel ...

Nu moeten het wel geen al te grootse projecten zijn, dat zou niets voor mij zijn ... zeker niet als op het einde van de rit moet blijken of het 'past' of niet. Sjaal en muts, dat was al gelukt. Ik deed het sjaalproject nog eens over voor de dochter en plan er ook nog één voor mezelf. En dan zijn we hier allen voorzien van een sjaal handmade.

Gisterenavond waagde ik me aan een volgend modelletje. Een hoofdband voor onze oudste. Vooral uit praktische overwegingen, want meisjes met lang haar, die hebben af en toe eens een kapsel dat niet past onder een muts. Het was even zoeken hoe dat ging. Niet zomaar rechts averechts zo bleek, maar iets met steken overnemen en lussen over de naald. Vooral dat laatste was toch concentratie, want tegen mijn automatisme van breien in! Je krijgt er wel een heel leuk resultaat door, een extra grote steek en vooral een heel elastisch breisel. En toevallig zag ik vandaag dezelfde hoofdband op deze blog verschijnen (die je daar trouwens ook kan winnen!).

Nu twijfel ik wel of ik toch niet beter voor een iets smallere hoofdband ging. En of ik nog een extra flapje rond het samengetrokken deel zou breien ... Uit te zoeken!

En nu komt het, ik schenk een setje weg: sjaal + muts of sjaal + hoofdband, aan jou de keuze!
Eentje voor jezelf of eentje voor onder de kerstboom, maakt niet uit! Ik heb er zin in! En aangezien ik nog wol moet aanschaffen kan je ook wat favoriete kleuren opgeven, dan zoek ik deze voor je uit.

Dus waag je kans door hieronder een berichtje na te laten. Volg je me (al) op één of andere manier (bloglovin, blogrol, volger, ... ; ik ben geen kenner op dat gebied, dus laat de mogelijkheden maar weten), dan tel ik je dubbel mee ;-)
Reclame maken mag ook en wordt beloond met een extra kans, altijd leuk om nieuwe blogs te ontdekken!

Op het einde van volgende week maak ik de winnaar bekend!

De foto's vallen wat tegen. Een opgave om je kids in deze periode thuis te hebben bij voldoende licht. En ze was ook wat moe, zo op een vrijdagavond ...

De modellen vond ik allemaal in 'goed gemutst'! 

De wol haalde ik in Luigne, waar ik toch zeker nog eens moet over bloggen.

De eerste keer

De eerste keer dat ik eens iets voor de MDH maakte. Tja, eigenlijk is dat niet helemaal waar. Maar toch de eerste keer dat ik iets draagbaar maakte. Vele jaren terug, in mijn prille beginjaren maakte ik al eens een broek voor de MDH. Ik nam toen de kleinste maat uit de Burda, maar deze bleek hem toch veel te groot en van goed aanpassen had ik nog weinig kaas gegeten. Hij heeft de broek toch wel 2 keer gedragen en ze ligt waarschijnlijk nog ergens onderaan in de kast.
Nu deed ik het zoals het hoort. Ik begon met zijn maten op te nemen. En wat blijkt, hij is het prototype van een 176! Als ik dat eerder had geweten, nu kan ik gewoon de kinderboekskes afschuimen. Een beetje jeugdigheid gaat hem nog wel af!

Het besef dat het nu wel dringend tijd werd, kwam er door een 'onschuldige' vraag aan de MDH, of hij ook al eens iets zelfgemaakt kreeg ... Slik. Neen dus. En toen Greet, de naaipartner aan een tweede sweater voor de zonen begon, wist ik wat het worden kon!

De beide lappen lagen hier al even. De gespikkelde sweaterstof, die komt van Fibrex in Luigne. Dat is echt een verhaal op zich. Als je tijd en goesting hebt, je kan die 2 woorden al eens op afbeeldingen googelen. De moeite, maar toch ... daar moet ik het echt nog eens over hebben!
Ik hoopte op het stoffenspektakel meer van dit soort te vinden, maar dat werd een ontgoocheling.
Het model haalde ik uit de Burda 10/2014. Wie heeft het al opgemerkt, het exemplaar waar heel wat blogsters in prijken! Leuk verslag hoor! Doet me zin krijgen om ook eens een naaiweekend bij te wonen!

De kraag aapte ik gewoon na van de sweaters die Greet maakte!
De MDH droeg ook zijn steentje bij. Ringen inslaan is zo een beetje zijn werk geworden.Het gepaste koordje gaan zoeken in de Soldeur, waar hij ondertussen al goed zijn weg vindt, is dat ook!

De foto's zijn een beetje van een bedenkelijke kwaliteit, het werk van onze jongste. Maar van proberen kan je leren hé!
De broek is dat ook ... De goede lag op een behandeling met terpentijn te wachten, een accidentje in de schilderacademie. Ja, schilderen is zijn uitlaatklep!

Kabels

Oh wat heeft de zoon lang moeten wachten op zijn sjaal. Twee jaar geleden breide ik voor de man een sjaal. En toen wou Matteo er ook één. In zijn peuterjaren kreeg hij er ook al eens één, maar daar zijn blijkbaar geen herinneringen aan blijven hangen. Grotere kinderen, die onthouden al eens langer. Met een 'foefke' kom ik er niet meer van af! Oei, typte ik nu een obsceen woord? Nee, 'k ben het toch maar even gaan opzoeken  ;-)
Nu herinner ik me nog heel goed hoe ik eens 'nieuwe' snoepkes aan de kassa van den 'Unic' wilde, ons moe zei dat ze er al had gekocht. Je kan het al raden hé, een 'foefke'. Hoeveel maanden ik nadien nog gevraagd heb waar ze nu die 'snoepkes' gelegd had en ze telkens volhield dat ze ze gekocht had maar niet meer terug vond ...
Zo verging het ook een beetje met de sjaal, de ene keer ging ik er weldra aan beginnen, de andere keer waren er de schouderproblemen, ... Maar dit jaar kreeg ik dit boek in mijn handen en mijn vingers kriebelden al.
En toen begon ik aan de muts. Mama, ik wil wel een sjaal hoor! Komt goed jongen. Maar eerst nog de juiste breinaalden en ook nog een beetje breivaardigheden terug ophalen.
Want de sjaal van de man, dat was simpel, gewoon de 'rijstkorrelsteek', maar in 'goed gemutst' stond zo'n tof exemplaar met kabels. En kabels, dat deed ik moeiteloos toen ik een jaar of 11 (?) was, maar nu was me dat toch even ontgaan.
Een afspraakje met de breiende buurvrouw later had ik het weer te pakken. Die kabels, dat is niet zo moeilijk hoor, maar wel opperste concentratie!

 

Nu besef ik dat ik ook wat youtube-filmpjes had kunnen bekijken, maar wat is er mooier dan je vaardigheden aan elkaar doorgeven ... 

Een avondje of 4 breien leverde me zo'n 50 cm 'kabels' op en toen moest ik beslissen. De full cable scarf of de 1/3rd cable scarf. En nu had ik de logica aan mijn zijde, 2/3 rechts breien zorgt er volgens mij voor om de sjaal makkelijker rond de hals te slaan. Want kabels, dat heeft ook een 'slechte' kant. Bij deze leg je de schone kant van voor en sla je dan de lange kant willekeurig rond. Makkelijk. En het moet gezegd, de zoon, die let er dus duidelijk op als hij hem aandoet. Een beetje trots dus (en ook heel content en dus mama ook hé).

En toen had ik nog wol over voor een muts. Geen beanie zoals deze, nee, dat zag hij toch echt niet zitten. Ik vond hem er wel mee staan, maar hij moet hem natuurlijk dragen hé. Een gewone muts wilde hij (hoewel hij ook daar de noodzaak niet echt van in zag, want hij had toch nog 2 mutsen liggen ... redeneert al als een echte man ...)

Een uurtje werk, denk ik. En met een beetje hulp in het begin van de zoon, dubbel tellen, dat is zijn ding!

Net op tijd klaar voor de jaarlijkse 'St-Maartentocht', de snoepronde bij de plaatselijke zelfstandigen. Dat is weer eens een verhaal voor later, jeugdsentiment en folklore ...

Red collar project

KCW is al anderhalve week geleden afgelopen. Balans: slechts 2 stuks klaar ...
Maar wat ben ik blij dat ik me ingeschreven heb. Ik had blijkbaar een beetje druk nodig om weer eens in actie te schieten en knopen door te hakken. Al weken zat ik met een project, helemaal klaar in mijn hoofd. Maar toch begon ik er maar niet aan. Het patroon werd al getekend, maar bleef gewoon liggen. Tot ik besefte 'Wat heb je te verliezen'. Het 'wollen' prikstofje is er eentje van de kringloopwinkel ...

 De strubbelingen spelen zich vooral af bij de maat. Ik denk dat ik stilletjes aan doorheb waarom zo weinig patronen te vinden zijn groter dan maat 140. Niet omdat 11-jarigen geen zelfgemaakte kleren meer willen dragen, integendeel. Geen jurkjes meer dan? Neen, ook dat wil Leonie heel graag. Het werd zelfs een dringend verzoek. 'Mama, wanneer maak je nog eens een jurkje voor mij?'

Het zit hem vooral bij de pasvorm hé. Op die leeftijd begint een lichaam al wat te veranderen en dat in willekeurige volgorde. De één verkiest eerst lang en smal te worden, de andere geeft de voorrang aan de 'welvingen'. Het wordt wat meer maatwerk. Een extra uitdaging dus.

 
Nu besef ik dat het al bij al nog wel meevalt om voor Leonie een jurk te maken. Ik startte vanaf een patroon uit Allemaal Kleertjes 2 en voorzag hier en daar wat extra naad (vooral in de zijnaden en middenachter). Dan kan je nadien nog terug innemen. En dat bleek vooral nodig ter hoogte van de taille (of is het eerder de holle rug?). Even twijfelde ik over wel of niet mouwen. De mouwen die in het boek voorzien zijn, vond ik niet zo mooi. De kromming tekende ik wat minder hoog, zodat het fronsen kon weggelaten worden. Met de losse hand tekende ik de mouwen ook een heel stuk korter met een boog.

Ik tekende het lijfje een tiental cm langer. En daar kwam dan een kort plooirokje aan. Aanvankelijk nog iets korter, maar ik had een 'farce'. Het eerste rokje raakte 'verbrand', die oude stofjes zijn blijkbaar niet voorzien op krachtige stoomstrijkijzers. Dat weet ik nu ook weer. Een nieuwe reep was vlug geknipt, de plooien terug op dezelfde plaats. Ging vlot. En ik maakte ondertussen het rokje nog 3 cm langer. Het mag wel iets korter hoor, maar dat zal vanzelf wel in orde komen!

Het jurkje kreeg een opvallende voering. Deze lap moet zowat het langst in de wachtrij gezeten hebben. Ik vind de print nog steeds heel mooi, maar de  kwaliteit is deze van voeringstof. Alvast een eerste doel gevonden ...

 
Een 'red collar' moest dit jurkje krijgen! Ik had daar een strak beeld over, het mocht zeker geen 'liggend' kraagje worden. Het denkproces daarover, dat kan eender waar hé. Waarschijnlijk ergens op mijn fiets beslist. Neem gewoon het kraagje van het 'Theo-hemdje'. Perfecte vorm en al een staander voorzien. De opening zit hier op de rug, dus moet je de kraagdelen anders op de staander leggen, met de tippen bij het midden van de staander!
 

Het werd een beetje een schooluniform ... maar dan wel met heldere kleuren. We love it! De kinderen dachten meteen aan de musical 'Annie'. Ikzelf dacht dat dit jurkje ook wel iets voor Tiny kon geweest zijn ... Leonie kon zich even helemaal inleven, want 'musical', dat is haar ding!

Blauwe stof: kringloopwinkel

Rode stof: het allerlaatste lapje van dit projectje

Patroon jurk: Allemaal kleertjes 2

Patroon kraag: Theo-hemd

11 en een beanie!

Leonie werd gisteren 11! En gaf een feestje. We zijn in fase 2 van de feestjes beland. Geen gewoon feestje meer in de namiddag, nee, nee, het moest een slaapfeestje zijn. Daar keek ze al lang naar uit. En wij vonden het ok.
Wat we ook ok vonden, is dat Leonie dit keer zelf de organisatie in handen nam. Het programma werd uitgeschreven, de timing gefinetuned (met lichte bijsturing van mama, het kussengevecht werd voor de film gezet in plaats van erna!).
Wij waren enkel nog verantwoordelijk voor de catering en het onderhoud. Hotel mama en papa dus.

 

En het was goed. De meiden hebben zich goed geamuseerd en vooral, zich voorbeeldig gedragen. Zelfs in de nacht. Al voor 12 uur was iedereen in dromenland ... Geen horrorverhaal dus.

Alleen de film was een beetje 'thriller' (en ook grappig).

Uitgeslapen! En nog energie voor het vervolg van het programma ...

Eén, twee, drie, fotomodel!

 

Op een meidenfeest moet er zeker gedanst worden ...

En gekwist, in het thema 'slapen' ... 

Leonie stelde een kwis in thema op.

Hé, hé, zie je dat? Ik had eindelijk nog eens een haakpen vast. Zolang al had ik zin om nog eens te haken, het is er eindelijk van gekomen. En had ik geweten dat dit werkje zo snel klaar was, dan had het toch niet zo lang geduurd. Ik vond de beschrijving van deze 'beanie' in Goed gemutst. We voegden er nog een klein 'parelknoopje' aan toe, inspiratie gezien bij LN Beanies zelf! De breinaalden liggen al klaar, Matteo bestelde al een sjaal.