Moe

Even voorstellen, dit is ons moe.
'Ons', dat zeggen wij hier niet in West-Vlaanderen, ik denk dat dit meer iets is voor de Kempen (en elders?). Ik vind dat wel leuk klinken, die 'ons' ...
'Moe'? Ja, dat is dan weer een ander verhaal. Wij werden thuis gekweekt door een moeke en een vake. Ik denk dat dat eind jaren 60 (want toen was mijn broer er al), jaren 70 hip was om je moeke en vake te laten noemen. Alleen werden die kleine kinderkes pubers en hadden ze geen zin meer in dat 'gemoeke' en 'gevake' en werd dat simpelweg 'moe' en 'va'. We konden dat met veel klank zeggen hoor, denk daarbij gewoon aan hoe een koe dat doet ;-)
'Ons moe', dat is de gewezen 'naairegentes'. Die al vele jaren niet meer aan het maken van kleren doet. Ze deed dat nochtans wel toen we klein waren, maar plots deed ze dat niet meer graag. Maar haar naaimachine kan ze niet missen hoor! ??? Retouches hé, aan de lopende band, voor de één, voor de ander ...

Nu liet ze al dikwijls eens vallen dat ze dit of dat wat ik maakte ook mooi vond. Dat ze dat ook wel zou dragen ... Zelf eentje maken, moe? Maar ons moe heeft het duidelijk te druk met andere dingen ;-) want tot op heden is ze er nog niet toe gekomen.
Al enkele maanden geleden bestelde ze een 'waterval'shirtje. Welke stof ze dan mooi vond? Wit, gewoon wit ... Makkelijk om te zoeken hé, je kan niet missen en bij Mon Depot bestelde ik een lap witte stretchtricot. Die ook bleef liggen.
Een week voor haar verjaardag schoot ik in actie. Ik had geluk, toevallig stond er in de Burda een mooie versie. Ik gaf er toch mijn eigen 'twist' aan met een elastisch paspelbandje (want anders maar zo gewoon wit hé). En het draaide goed uit. Ze is content (want volgens Leonie ging oma wel 10 keer voor de spiegel staan met haar nieuwe shirt ;-)  !). En ze wil er wel nog zo eentje ... en ik eigenlijk ook. Zit er bandwerk aan te komen?

Sinds enkele weken is 'ons moe' de trotse bezitter van een nieuwe overlock! Wie weet, krijgt ze de naaimicrobe toch nog weer te pakken!

KCW-motivatie # 2

Het lijkt toch zo simpel, iedere dag één uurtje afsnoepen van je dagelijkse bezigheden. Het rapport, op dag 6 stond ik dus op - 3 ... niet zo goed dus, maar wel nog een avond en een dag om in te halen. Ik herken dat weer van uit mijn studententijd, een beetje druk kan soms wonderen doen!
Gisterenavond vloog ik er samen met Leonie in. Een gekend recept, met een stoffencombinatie die we vorige week op de kop tikten voor € 5 samen (altijd leuk dat).

De oogst van de fabrieksverkoop (ik hield me echt in, maar 4 lapjes ...) werd gekeurd door de tante en de grote tienerdochters. Tante vond de bloemen een beetje oud voor onze prille tiener, de grote tienerdochter vond het dan weer zo'n mooie bloemen. Iets raar, hé, generaties en generatiekloven enzo ... Als je mij toen zou gevraagd hebben wat ik van die bloemen vond, dat zou ik dat inderdaad een serieus 'bomma'label gegeven hebben. Nu zag ik wel iets in de print en vooral de kleuren!

Om niet helemaal in herhaling te vallen deden we iets met de zoom. Achteraan 'bol', vooraan 'hol'.

 

 

Het patroon voorzag 2 x bol, geen probleem hé, dan spiegel je gewoon de zoom bij het voorpand. Let erop dat de zijnaden natuurlijk even lang blijven bij beide panden! Bij bolle en holle zomen werk ik met een beleg 'op vorm', verstevigd met vlieseline. De aandachtige kijker heeft het misschien al gezien. Het shirt is nog niet helemaal af. Ik voorzie de mouwzomen en het beleg onderaan met de coverstitch vast te leggen!  Dan blijven de naden elastisch. Nu zijn deze voorlopig met een losse steek vastgelegd om toch een beetje deftige foto's te kunnen maken.

De tijd van nog snel een stuk uit een restje stof als extraatje voor de meiden te naaien is nu echt wel voorbij. Ik was ervan overtuigd hetzelfde recept te kunnen gebruiken voor mezelf uit deze lappen. Eén optie: voor-en achterpand uit de bloemenstof, de mouwen uit de stevige tricot. Maar dan moet ik wel een rits voorzien (baal baal). Misschien iets voor de komende week ...

Een 152 al ... maar het patroon was wel voorzien als een aansluitend shirt. Ik ben weer wat creatief geweest met een knippiepatroon. De halsopening werd verkleind, de zijnaden recht getrokken. Ik wilde een lossere fit. En dat viel gelukkig goed uit. 

En nu heb ik toch nog minstens 3 uurtjes in te halen in de KCW. Kids zijn naar chiro, moet lukken ... hoewel, er werden pannenkoeken besteld door onze jongste ;-)

Een schop onder mijn kont, die eerste KCW!

Zondagavond werd ik eraan herinnerd dat daar alweer een KCW was. Al te veel keren heb ik gedacht: 'Zou ik eens moeten aan mee doen! Jammer, deze week belooft niet veel goeis, dus dan maar niet ...'
Nu was het niet anders, deze week is traditioneel superdruk op school. Maar deze keer ging ik toch al eens zoeken hoe dat met het 'logo' zat en voor ik het wist was ik 'in'. En uurtje per dag en desnoods een paar uurtjes inhalen volgend weekend. Het was al meteen van dat, inhalen geblazen, maandag was ik veel te laat thuis om daar nog iets bij te krijgen. Gisteren bleek die KCW toch effect te hebben. Ik zat al half uitgeteld in de zetel, maar na een half uurtje batterijen opladen begon ik nog aan een avondsessie naaien.

Een spreekwoordelijke schop onder mijn kont. Ik zit al weken te broeden op ideëen voor Leonie, de pré-puber in ons huis. Het moest er nu toch maar eens van komen. De stof lag al klaar, de naaimachine had al het juiste kleur garen. Vorige week begon ik aan een shirt voor mezelf uit een stofje dat al maanden lag te blinken, een outfit in wording. Maar dat komt later nog!

Vlug een modelletje zoeken in de boekjes die ik hier onmiddellijk voor handen had. Niet talmen. Beslissen. En toen zag ik plots een 'jongenskapsweater' met een heel toffe mouwuitsnijding in een knippie staan. Geen kap voor dit glamourstofje, een beetje smaller (aan de stofvouw gewoon een cm verder leggen) en hopen dat het goed komt.

 
 Ik ben er nog niet mee klaar ... want ik twijfel toch een beetje. Het valt bovenaan een beetje ruim uit, dat kan dus wel hé, loose fit is in ... en wat doe ik onderaan? Een zoompje (en een stukje korter) of een boord (en ook een beetje korter). Of laat ik het iets langer, een beetje op de groei, in alle richtingen is er nog wel wat marge.

 

 

Alleen weet ik niet of het stofje zo een lang leven beschoren is. Ik hoop het wel, er zit wat 'glamour en glitter' in ... dat natuurlijk moeilijk te vangen is in een foto. En meer nog, er zitten heel wat mooie kleurtjes in, perfect te combineren dus met heel wat kleurige broeken.

En nu moet ik doordoen hé. Op naar het volgende stofje ...

Het model vond ik in Knippie 1/2014

Yellow submarine ;-)

Ik startte dit schooljaar met een jurk in de naailes. Terwijl iedereen vlijtig werkt aan een mantel, laat ik dat werkstuk nog even in de wacht. Het zou nochtans nog moeten, maar anderzijds maakte ik er al eentje vooraf ...
Het stofje had ik al van vorige winter. Het is een gele elastische en vrij dikke stof van bij Mon Depot. Ik vermoed dat het er eentje was van Lucy has a secret, maar dat ben ik niet meer zeker.

Het patroontje haalde ik uit de knipmode. Er staan 2 versies in van deze jurk en ik wilde een combinatie van de beide. Lange mouwen (zo lang als ik nog uit mijn stof kon krijgen), bestikte naden (maar niet allemaal), een V-insnijding (die ik iets minder diep maakte ... ra ra)  en een afzonderlijke strook onderaan. Dat laatste werd niet helemaal wat het moest worden, ik knipte in een verstrooide bui een naad op middenvoor ... jammer, maar hier valt mee te leven ...

Een meevaller, doordat de stof elastisch is, kon ik de rits achterwege laten. En nog een meevaller, het stofje is best wel dik en dus warm. En dit is ook de reden voor de niet al te diepe V vooraan, ik wil er in de winter nog 'discreet' een warm hemdje onder aankunnen ;-)

Tja, en het is geel hé. Ik weet het, een beetje een kanariepietje (zei Germaintje lachend) of eerder een 'gele duikboot' ... Volgens mijn medecursisten sta ik wel met deze kleur. Maar officieel is dat nog nooit 'getest'. Misschien moet ik dat eens doen, zo'n kleurenanalyse. Maar dan zorg ik wel dat ik dit doe als ik de nacht voordien wel op de normale uren mijn bed heb gezien (wat vorige nacht niet is gebeurd ...).

Met deze blauwe kousen die ik nog liggen had, vind ik het retrogehalte hoog. Ik denk dat ik maar eens op zoek ga naar 'bordeauxkleurige' kousen (zie mijn schoenen) of heeft iemand nog een andere tip?

Klaar om aan de herfst te beginnen. Eentje om veel te dragen, want 'fietsvriendelijk'!

Jarige nichtjes

Met één maand verschil waren daar 3 meiden. Het lijkt nog alsof het gisteren was (weemoed, weemoed). Daar zat ik dan met ons 2-weken oude dochter, op geboortebezoek bij Lore. Haar tante was er ook, hoogzwanger. En nog eens 2 weken later bleek ook daar een meisje geboren, Merel!
Niemand die het door heeft hoe snel een pasgeborene, zoon van ... , dochter van ... verandert in een 'persoonlijkheid'. Die pasgeborenen zijn ondertussen uitgegroeid tot leuke enthousiaste meisjes, met hun typische eigenheid!

De nichtjes hebben al veel aan elkaar gehad, spelen graag samen, maar ook eens apart.

Lore koos voor een feestje bij de pony's. Dat vond Lucia wel plezant, 's avond zei ze dan ook heel serieus dat ze paardrijlessen zal volgen. Maar ondertussen is ze dat alweer vergeten ;-)

En nu is ze naar de cinema, want dat vond Merel dan weer leuk voor haar feestje!

Ik liet me nog eens overtuigen en begon op vrijdagavond vol enthousiasme samen met Lucia aan twee tasjes. Lucia koos groen voor Lore en fuchia voor Merel. En dit keer deed ze haar werk al met iets meer uithoudingsvermogen, ze knipte alle onderdeeltjes uit de stoffen en de versteviging. De rest van het werk liet ze aan mama over.

Ik weet niet hoe dat elke keer weer zo is, maar op zaterdagvoormiddag moest ik al snel beslissen het roze tasje even te laten voor wat het was. Het groene kreeg alle voorrang. Op de valreep werd het groene tasje nog vlug even op de haag 'gegooid' voor de foto en weg waren we. Zonder verpakking, maar met een extra inhoud. Onderweg Merel opgepikt, het meisje vond het tasje 'heel mooi' (oef, want het hare was al in de maak hé) en dan nog even de weg kwijt gespeeld en dan toch nog een volle minuut te vroeg! Dan denk je elke keer weer, wat heb ik mezelf toch weer aangedaan ...Ah ja, dat werd gelukkig snel duidelijk want Lore kwam heel enthousiast aan mama vertellen dat ze een tasje kreeg MET haar naam erop!

Het roze heb ik dan maar wijselijk op zondag afgewerkt, twee weken voor de feiten ;-)
(maar wel weer op de valreep, lees 1 minuut voor vertrek, in het groen 'gegooid' voor de foto ...)

Simply the best

Simpel kan ook goed zijn. Ik moet daar geen onderzoek voor doen om te weten dat ik in de winter toch het meest grijp naar die simpele jeans met een 'sous-pulleke'. En ondertussen weet ik ook al: 'you love it or you hate it', het 'col rouleetje'. Blijkbaar zijn er heel wat mensen die dat niet graag hebben, het aansluitende gevoel rond de hals. Ik hoor bij die andere groep, ik vind dat heerlijk knus en warm. En daaronder kan dan nog eens eender welk soort 'thermisch' hemdje gedragen worden. Oh jee, dat klinkt allemaal een beetje oudewijvenpraat, vrees ik.
Ik kocht de stofjes op het lentestoffenspektakel, al meteen een 'sous-pulleke' voor ons 3 in mijn gedachten. Ik vraag me af, gebruiken jullie ook dit woord?

Bijna liet ik me verleiden tot een mooi jurkje voor de meisjes, gecombineerd met een effen tricot, een kraagje, een knopenpad, korte mouw ... of nog eens een Charline ... of ...

Maar ik hield het uiteindelijk toch bij de eenvoud, perfect op een jeans en stijlvol met een blazertje. Ook leuk, in de kortste keren klaar! En nu de herfst toch beslist heeft om zich te laten voelen, laat maar komen. Wij zijn er klaar voor. Een herfstzonnetje is zeker nog welkom!

Valt het op? We deden van 'dirigentje' ...  ;-)

Uiltjes moesten het zijn, dat kozen de meisjes zelf.

Dit stofje is erg glad aan de binnenkant, geen idee wat het precies is. Een beetje oubollig, die kasjmier? Ik hield wel van de gouden accenten. 

In één klap drie lappen stof verwerkt!