En amour avec Maëlle

Op slag verliefd op die mooie Maëlle!

An van IeneMiene maakt stilletjes aan naam en faam door de vele mooie en elegante manteltjes die ze voor haar dochters maakt. Het bleef niet alleen bij het maken. Ze tekende al een allermooiste Jackie voor ons uit. Ondertussen is ze volop bezig met een nieuw patroontje. Bijna klaar om gelanceerd te worden. Het wordt een sierlijke manteltje met een koninklijke naam, Maëlle. Dit alles wisten jullie waarschijnlijk al!

Is het je opgevallen dat het manteltje tot maat 152 wordt uitgebracht? Dat had ik al gauw gezien en ik stelde me meteen kandidaat om een 146 uit te testen.

Ik had er erg veel zin in en daar had ik meerdere redenen voor. Leonie kon een nieuwe tussenseizoenjas gebruiken, ikzelf kon een oefening 'mantel' maken goed gebruiken (dit is trouwens het 'verplichte' nummer voor de naailes van volgend jaar! Ben ik nu een strever als ik er al voor het schooljaar begint mee klaar ben ;-) ?), een mooi model en weer eens naaien met een fotohandleiding vind ik super, ...

Maar het duurde wel enkele dagen voor mijn hoofd er klaar voor was. Die tijd was nodig om het jasje in mijn hoofd vorm te geven voor een bijna 11-jarige.

De stof is een rode 'jeans' die ik net als zij averechts gebruikte. Het stofje is heel mooi zo. Er zit een lichte glans op die zijde en de kleur vind ik heel mooi. Na enig overleg hier thuis (ah ja, wij doen hier graag aan groepsprojecten), beslisten we om een gouden paspel in de tussennaad te steken. En dus volgden de gouden knopen onmiddellijk (in mijn hoofd zaten wel iets mattere gouden knopen ...)

En de rest ging vanzelf. Mijn lichte trauma van jaren geleden werd verwerkt (*), de gouddraad werd nog eens bovengehaald. Alleen ben ik een stuk wijzer geworden ... slechts voor enkele bestikkingen gebruikte ik deze draad (een schenking uit de voorraad van mijn vader!). Want echt makkelijk laat deze draad zich niet verwerken. Toen (*) ontdekte ik dat je de draad eigenlijk voortdurend opnieuw moet doorrijgen door je machine, wil je geen problemen hebben.

Net als zij, besliste ik ook om de plooien een 5-tal cm dicht te stikken (voor onze kleine dametje moet het niet te wijd uitwaaien ...).

De mouwen werden met 4 cm verlengd (nadat ik onze oudste eens had opgemeten), omdat ik vreesde dat ze een beetje te kort zouden uitvallen. Ok, ik weet het, nu vallen ze een beetje te lang uit ... maar daar komt vanzelf wel verandering in.

En ook de onderpanden verlengde ik met 4 cm. Ik had daar genoeg stof voor en zou dan nadien wel beslissen of ik het weer korter zou maken. Het groepsgevoel hier thuis besliste het langer te laten.

Een lap komt altijd nog van pas. Deze lap voor de voering moest wel een 6-tal jaar wachten voor hij aan de beurt kwam. Ooit gekocht op een stoffenspektakel, nooit geweten wat ermee te doen!
Niet te zien op de foto's, ik voegde zakken toe in de zijnaden.
De voering werd beplakt met een gewatteerde vlieseline. Leonie is klaar voor de herfst!

Let op: mededeling aan de weergoden : Bedankt om een herfstige dag te voorzien voor de fotoshoot zodat het 'plaatje' zou kloppen. Vanaf morgen mag je het programma 'stralend zomerweer' weer opstarten! Alvast bedankt!

Buitenstof: Mon depot

Voering: Ooit van het stoffenspektakel

Paspel: stoffenspektakel

knopen: De soldeur

* Wat gaat de tijd snel. Voor zijn 5de verjaardag maakte ik een ridderpak. De leeuw en kantelen stikte ik in dichte zigzag af met gouddraad, uren ben ik daar mee bezig geweest ... Opa Raf personaliseerde zijn pak (en neen, niet met naald en draad, zoals mijn vriendinnen vroeger altijd dachten toen ik zei dat mijn vader 'borduurde'!)