Help, mijn naaimachine werd gekaapt! #MFL

Ik zou echt VEEL naaien in de herfstvakantie!

Want de drang wordt steeds groter, de tijd steeds minder.

En dat wringt ...

Je kan met veel obstakels rekening houden waarom je er maar niet toe komt.

Maar die KAPING, dat was er nu eentje waar ik niet echt op had gerekend.

Het begon al met het ondertussen jaarlijkse terugkerende slaapfeestje van Leonie.

Wij (=mams en paps) zorgen enkel nog voor de accomodatie en de catering.

In de programmatie hebben wij geen inbreng meer.

Het goede nieuws is,

als 'hostel'-uitbaters, mogen we wel nog in de buurt blijven :-)  !

En zo zag ik een groepje meiden zich volledig overgeven om zelf hun allerbelangrijkste slaapmaskertje te produceren. 

Meer nog, ik mocht wat betreft de finetuning nog hier en daar wat raad geven.

Het werkt dus !!!

Net toen ik dacht dat de aandacht van mijn kapers wat verslapte,

werd mijn naaimachine opnieuw gegijzeld.

Al gauw bleek dat het hier niet om alleen handelende activisten ging.

Ze werden gecoördineerd vanuit een goed voorbereid netwerk.

En ze gingen voor hun doel! 

Hun aandacht verslapte niet.

Ik kreeg geen kans om te ontsnappen.

Meer zelfs, al gauw werd voor de omgeving duidelijk dat ik aan het 'Stockholm Syndroom' leed.

Ik denk wel dat ik verzachtende omstandigheden zal kunnen inroepen!

Leonie maakte de knuffeldoekjes en wanayamakes zo goed als alleen.

Haar doorzettingsvermogen was groot!

Ze bracht zelf al meerdere uurtjes door in het ziekenhuis de laatste maanden.

En daarom voelde ze zich des te meer verantwoordelijk om een lichtpuntje te kunnen maken!