De chino
Het was hier even stil. Het naaien staat op een laag pitje. Een beetje op de sukkel met schouder en nek. Maar ik blijf ondertussen wel genieten van jullie maaksels!
Toch liggen hier nog enkele afgewerkte stukken waarvoor ik eens de moeite zal nemen deze te bloggen.
Voor Leonie maakte ik al in september een luie broek. Lui in tweevoud. Het stofje kocht ik oorspronkelijk als voering in Den Beer voor een jasje dat ik voor mezelf maake, gekozen door drie tienermeiden. Maar toen vond ik het te mooi als voering en begon ik aan een broekje voor Leonie. De rits werd achterwege gelaten, daarvoor is het stofje te dun. Ik voorzag zwarte boordband in de taille. Maar dat bleek een probleem. Na vele bezoekjes aan mijn vaste stoffenwinkel nog steeds geen zwarte boordband. Uiteindelijk gaf ik een bestelling mee met een naaivriendin die het zag zitten het stoffenspektakel te trotseren. Lui nummer 1 dus, want veel werk was er uiteindelijk niet aan (hoewel het wel maanden duurde voor het af geraakte ...). Ik stak een stukje gouden paspel aan de zakingangen.
Lui nummer 2? Een makkelijke broek, dit broekje zit lekker los rond haar heupen. Het modelletje komt uit één of andere knippie, een beetje lui om te zoeken uit welk één. Maar als je het echt wil weten ...
En zeggen dat het echt wel 'helder' weer was, voor deze tijd van het jaar.
Toch liggen hier nog enkele afgewerkte stukken waarvoor ik eens de moeite zal nemen deze te bloggen.
Voor Leonie maakte ik al in september een luie broek. Lui in tweevoud. Het stofje kocht ik oorspronkelijk als voering in Den Beer voor een jasje dat ik voor mezelf maake, gekozen door drie tienermeiden. Maar toen vond ik het te mooi als voering en begon ik aan een broekje voor Leonie. De rits werd achterwege gelaten, daarvoor is het stofje te dun. Ik voorzag zwarte boordband in de taille. Maar dat bleek een probleem. Na vele bezoekjes aan mijn vaste stoffenwinkel nog steeds geen zwarte boordband. Uiteindelijk gaf ik een bestelling mee met een naaivriendin die het zag zitten het stoffenspektakel te trotseren. Lui nummer 1 dus, want veel werk was er uiteindelijk niet aan (hoewel het wel maanden duurde voor het af geraakte ...). Ik stak een stukje gouden paspel aan de zakingangen.
Lui nummer 2? Een makkelijke broek, dit broekje zit lekker los rond haar heupen. Het modelletje komt uit één of andere knippie, een beetje lui om te zoeken uit welk één. Maar als je het echt wil weten ...
En zeggen dat het echt wel 'helder' weer was, voor deze tijd van het jaar.
wel, dat is een prachtig broekje geworden! comfortabel en toch feestelijk met dat stofje en gouden randje
BeantwoordenVerwijderenEen feestelijke broek! De combinatie met de gouden paspel geeft net dat tikkeltje extra.
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenleuke luie broek!
BeantwoordenVerwijderenleuke broek, die zou ik ook wel willen
BeantwoordenVerwijderenInderdaad te mooi om als voering te gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenHoog tijd dat ik ook eens in de broekjes vlieg met mijn rokken en kleedjes weigeraar...
Daar is ze vast trots op!
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi!
BeantwoordenVerwijderenjep, ik ben fan!
BeantwoordenVerwijderenOh, hopelijk ben je er snel weer bovenop !
BeantwoordenVerwijderen